گاهی اوقات مدیران وب‌سایت‌ها ناچارند به طور موقت یا دائمی دامنه یا آدرس صفحات خود را تغییر دهند؛
اگر بخواهید دامنه وب‌سایت خود را تغییر دهید، چه اتفاقی برای رتبه‌ی سایت‌تان در نتایج جستجو می‌افتد یا اگر بخواهید آدرس یکی از صفحات سایت خود را تغییر دهید، کاربران‌تان چگونه می‌توانند از این موضوع مطلع شوند.
در اینترنت، ریدایرکت Redirect مترادف با انتقال بازدید کننده به مکان جدید است .
ریدایرکت تمهید بهتری است بجای اینکه کاربران با ارور 404 مواجه شوند. ریدایرکت‌ها نقش مهمی در زندگی صاحبان سایت‌ها، توسعه‌دهندگان و جستجوگرها ایفا می‌کنند. اگر می‌خواهید وبسایت خود را سالم نگه دارید، باید ریدایرکت را بر اساس استراتژی از پیش اندیشیده، انجام دهید. مدیران سایت‌ها باید با ترفندی آنها را به آدرس جدید خود هدایت کنند.
در دنیای سئو، ریدایرکت یا تغییر مسیر به آدرس جدید، روشی برای انتقال کاربران و موتورهای جستجو به آدرس URLی جدید و غیر از آدرس صفحه‌ی قدیمی است. به بیان ساده‌تر، ریدایرکت روشی است که به کمک آن، کاربران و موتورهای جستجو به صورت خودکار به آدرس جدید صفحه یا وب‌سایت شما منتقل می‌شوند.

کاربرد ریدایرکت  :

یکی از موارد رایج استفاده از ریدارکت زمانی است که آدرس تمام یا برخی صفحات سایت تغییر یافته و خزنده های موتورهای جستجوگر و کاربران سایت به آدرس های قدیمی وارد می شوند و ما می خواهیم آن ها را به آدرس های جدید هدایت کنیم. یکی دیگر از موارد رایج، استفاده از دستورات ریدایرکت زمانی است که برای یک صفحه از سایت، چندین آدرس متفاوت وجود داشته باشد و به دلیل مشکل محتوای چندگانه یا Duplicate Content در سئو ، مجبوریم آدرس های اضافی را بر روی آدرس اصلی ریدایرکت کنیم.

ریدایرکت در وردپرس :

سیستم‌های مدیریت ریدایرکت Yoast برای انتقال URLبسیار ساده طراحی شده است. با این ابزار، می‌توانید:
•    یک پست را حذف و به قسمتtrash منتقل کنید؛
•    به محض انتقال این پست، پیامی به شما اعلام می‌کند که پست را بهtrash منتقل کرده‌اید؛
•    دو گزینه برای انتخاب پیش روی شما قرار می‌گیرد: ریدایرکت بهURL دیگر یا درج پیام ۴۱۰که نشانگر محتوای حذف شده است. اگر گزینه اول را انتخاب کنید، یک مودال باز می‌شود و به شما نشان می‌دهد که کجا می‌توانیدURL جدید را برای این پست خاص وارد کنید. بدین ترتیب انتقال آدرس به راحتی انجام می‌شود.

ریدایرکت سمت کاربر  :

ریدایرکتهای سمت کاربر از نمونه کدهایی می‌‌باشد که در مرورگر اجرا می‌شود و سپس کاربر توسط مرورگر به آدرس جدید منتقل خواهد شد . برای اجرای این دسته کد ها باید ابتدا کد به مرورگر ارسال شود . خب این خودش راه حل کند تری است . ریدایرکتهای سمت کاربر نیز به meta refresh و جاوا اسکریپت ریدایرکت تقسیم میشود . در حالت اول سایت پس از باز شدن رفرش شده و آدرس جدید باز خواهد شد . در حالت جاوا اسکریپت مرورگر پس از اجرای کد به آدرس جدید منتقل خواهد شد .

Meta Refresh :

این روش برخلاف راهکارهای پیشین که در سطح سرور انجام می‌گرفت، در سطح صفحات وب‌سایت صورت می‌گیرد. این شیوه در مقایسه با روش های دیگر از سرعت کمتری برخوردار است و از لحاظ سئو ارزش کمی از صفحه را منتقل می‌کند.
اگر تا به حال وارد صفحه‌ای شده‌ و پیغامی تحت عنوان "اگر تا 5 ثانیه دیگر به طور خودکار منتقل نشدید، ابنجا را کلیک کنید" را مشاهده کرده‌اید، باید بدانید که این روش از تغییر آدرس دقیقاً همان Meta Refresh است. Meta Refresh
مقداری خیلی کمی از Link Juice را به صفحه جدید منتقل می‌کند. با این حال، به دلیل نوسان شدید در ارسال Link Juice و مناسب نبودن برای سئو، استفاده از Meta Refreshها معمولاً پیشنهاد نمی‌شود.
از Meta Refreshها، معمولاً در تکنیک‌های سئوی کلاه سیاه استفاده می‌شوند.

کنترل‌گر ریدایرکت :

ابزارهای کنترل‌کننده ریدایرکت به صاحبان سایت‌ها کمک می‌کنند که URL های هدایت‌شده را بررسی کنند. این ابزار به شما کمک خواهد کرد تا اشکالات موجود در زنجیره ریدایرکت‌ها را بررسی کنید و تجربه کاربری را محک بزنید.
اگر صفحه‌ای را که قبلا منتقل شده بود، حذف کنید، زنجیره‌ای دیگر به زنجیره ریدایرکت‌ها اضافه کرده‌اید. بنابراین باید آن‌ها را کنترل کنید.
ابزارهایی مانند Ahrefs، Sitebulb و  Screaming Frogبه شما کمک خواهد کرد تا redirect ها و لینک‌های سایتتان را بررسی کنید. برای بررسی‌های خیلی سریع، ابزارهایی مانند Path httpstatus.io مناسب‌اند و درباره URL های موجود در سایت، اطلاعات خوبی به شما می‌دهند، افزونه Path Extension که روی گوگل کروم نصب می‌شود، ابزار مناسبی برای این کار است.


Rel=Canonical :

این نوع ریدایرکت، کاملاً مستقیم است و به ریسپانس کد احتیاج ندارد. در حقیقت، تگ rel=canonical در متا تگ های سایت قرار می‌گیرد و در سطح سرور انجام نمی‌شود.
به این ترتیب، درخواست کننده ، صفحه‌ای را درخواست می‌کند، سپس Status Code 200 را دریافت می‌کند، صفحه را بررسی می‌کند، و در نهایت متوجه تگ rel=canonical در متا تگ‌های سایت می‌شود.
البته باید بدانید مروگرها اهمیت چندانی به تگ rel=canonical نمی‌دهند. در مقابل، یک موتور جستجو زمانی که با تگ rel=canonical روبرو می‌شود متوجه می‌شود که صفحه مورد نظر، نسخه‌ی اصلی نیست، به این ترتیب با دیدن این تگ تصمیم می‌گیرد که صفحه را ایندکس نکند و در جای دیگری به دنبال نسخه اصلی صفحه بگردد. به این ترتیب، موتور جستجو در جای دیگر به دنبال آن صفحه می‌گردد تا آن را ایندکس کند و تمام لینک‌های آن را بررسی کند.
باید زمانی از تگ rel=canonical استفاده کنید که می‌خواهید هر دو صفحه شما برای کاربران قابل مشاهده باشد، اما فقط می‌خواهید یکی از آن صفحات در موتورهای جستجو ثبت شود. اگر در وب‌سایت خود محتوای تکراری دارید یا از یک صفحه دو نسخه وجود دارد، استفاده از تگ rel=canonical تصمیم عاقلانه‌ای به نظر می‌رسد.

ریدایرکت HTTP به HTTPS :

شما نمی‌توانید به طور همزمان سایتتان را روی HTTP و HTTPS داشته باشید، زیرا موجب بروز مشکل در موتور جستجوی گوگل خواهید شد. گوگل سایت‌های HTTPS را بیشتر ترجیح می‌دهد، زیرا این نوع سایت‌ها سریع‌تر و امن‌ترند و کاربران نیز بیشتر به این سایت‌ها اعتماد می‌کنند. در این شرایط باید ریدایرکت 301 را از HTTP به HTTPS منتقل کنید. برای این انتقال، چندین راه وجود دارد. مثل آنکه بدانید سایت شما روی کدام سرور اجرا می‌شود و کد موردنیازتان برای اضافه کردن به سرور یا فایل چیست. اغلب اوقات هاست‌ ها برای چگونگی انجام redirect، راهنمای کامل دارند. علاوه بر این، پلاگین‌های وردپرس به شما کمک می‌کنند که ریدایرکت را بی‌دردسر انجام دهید؛ هرچند برخی متخصصان سئو، به افزونه‌های وردپرس اعتماد کافی ندارند.

برخی نکات مهم :

در هنگام استفاده از ریدایرکت 302 توجه داشته باشید صفحاتی که به طور دائم حذف می شوند را با این روش منتقل نکنید. این کار باعث می‌شود تا ارزش صفحه‌ی حذف شده به آدرس جدید منتقل نشود و پس از مدت زمانی اندک از دیتابیس موتورهای جستجو نیز پاک شود. در چنین مواردی می توانید با استفاده از ریدایرکت 301 اعتبار صفحات خود را به آدرس‌های جدید انتقال دهید.
همچنین، ریدایرکت صفحات حذف شده بر روی ایندکس نیز از اشتباهات بزرگی است که برخی مدیران وب‌سایت‌ها مرتکب می‌شوند. موتورهای جستجو با الگوریتم های پیچیده نسبت به گذشته بسیار باهوش تر شده‌اند و دیگر ارزش صفحات حذف شده را به ایندکس سایت منتقل نمی کنند.